دانشگاه های مجازی در ایران

دانشگاه های مجازی در ایران

• تاسیس دانشگاه های مجازی در ایران را باید از دو دیدگاه فرهنگی و اقتصادی بررسی کرد.
  دربعد فرهنگی تاسیس دانشگاه های مجازی فرصتی برای معرفی دانشگاه های ایران، فرهنگ و زبان ایران است. چنان که دانشگاه مجازی تامیل به همین منظور تاسیس شد تا زبانی را که رو به نابودی می رفت دوباره احیا کند. یا دانشگاه مجازی یهودیان که برای اهداف فرهنگی تاسیس شد .
  
• از نظر اقتصادی نیز دانشگاه های مجازی به خاطر موقعیت سیاسی و فرهنگی ایران می تواند موجب جذب ارزآوری شود. ارزی که می توان از آن در تحقیق و یا توسعه دانشگاه ها بهره جست. از آن جایی که دانشگاه های مجازی هزینه های کمتری نسبت به دانشگاه های سنتی دارند تاسیس دانشگاه های مجازی بسیار مقرون به صرفه است.
  
• قدم اول برای تاسیس و برقراری این شیوه آموزشی در ایران، حل کردن مشکل اساسی ارتباط اینترنتی در ایران است. ارتباط اینترنتی الفبای دانشگاه مجازی است برای دانشجویانی که از داخل ایران خواستار تحصیل به این شیوه باشند، با وجود سرعتهای پایین استفاده مطلوب از کنفرانس های ویدئویی و شنیداری، ممکن نیست. علاوه بر این هزینه های استفاده از ارتباط اینترنتی در ایران نسبتا بالاست در حالی که در کشورهای دیگر هم کیفیت و هم کمیت ارتباطات اینترنتی بهتراست.
  
• خطوط تلفنی که به عنوان خطوط مخابراتی ارتباطی استفاده می شوند با سرعت های بسیار بالای ارتباطات جهانی (فیبرنوری)قابل مقایسه نیستند. در صورت سرویس دهی به دانشجویان خارج از ایران هم مشکل ارتباطی هم چنان باقی است اگرچه بسیاری ار کشورها از کابل برای ارتباط استفاده می کنند و سرعت های بالا و مطلوبی دارند اما سرویس دهنده های ایرانی بسیار ضعیف عمل می کنند و در مقابل هک شدن بسیار آسیب پذیرند. اخیرا یک هکری خیرخواه تعداد زیادی از سایت های ایرانی را برای چند ساعتی از کار انداخت تا آسیب پذیری آن ها را یاد آوری کند.
  
• در دروسی که نیاز به واحد های عملی و یا شرکت در جلسات اینترنتی است برنامه ریزی آموزشی نیاز به دقت بیشتری دارد. به هر حال، اگر چه ایران از این قافله عقب است، ولی با فاصله حرکت می کند. چرا که سیستم های ارتباطی ما بسیار ضعیف و آسیب پذیرند ولی سرعت حیرت آور این پدیده آموزشی، این نوع از آموزش را برای ما نیز اجتناب ناپذیر کرده است و باید همراه با همه دنیا برای استفاده از آن تلاش کنیم.
  
• قدم اول را باید با اصلاح و تکمیل پروژه های مخابراتی و رفع معایب سرویس دهنده ها برداشت که این به سیاست های کلی مملکتی وابسته است و نه دانشگاه ها و یا مراکز آموزش عالی و قدم بعدی دسترسی به آخرین روشهای کامپیوتری مدیریتی و تربیت متخصصانی در این زمینه است تا آخرین پدیده های آموزشی را به کار گیرند.